Miłość to otwieranie się na rzeczywistość
Czytając książkę, zwykle zaznaczam zdania, myśli, czy całe fragmenty. Znajomi mówią, że lubią pożyczać moje książki, bo już zaznaczyłam te rzeczy, które mnie zainteresowały, więc oni mogą je trochę ze mną dalej przetworzyć. Ja też lubię czyjeś zaznaczane czytać.
„Zamiast szukać w związku schronienia, warto zaakceptować oferowaną przez niego możliwość, szansę na przebudzenie uśpionych przestrzeni umysłu, które unikają bezpośredniego kontaktu z rzeczywistością. Relacja z drugą sobą rozwija w nas odwagę potrzebną do podążania naprzód, jasno ukazując te aspekty naszego „ja”, które wymagają pracy i wysiłku”
„Uczucie w przeciwieństwie do namiętności jest o wiele trwalsze, ponieważ bazuje na percepcji rzeczywistości zewnętrznej. Rodzi się w momencie, w którym jesteśmy w stanie zobaczyć partnera takim, jaki jest, kiedy odkrywamy go naprawdę. To wtedy miłość zastępuje stan zakochania”
„Im większa miłość łączy dwoje ludzi, tym większe wykazują zainteresowanie światem, w którym żyją”.
„Miłość zaczyna się w momencie, kiedy naprawdę odkrywamy, kim jest nasz partner, kiedy przestaje on być jedynie naszym wyobrażeniem, jaki powinien być, a staje się realną osobą, która zaskakuje nas swą odmiennością. To właśnie wtedy zaczyna się miłość – poprzedza ja zaskoczenie, niespodzianka, odkrywanie nieznanego…
„Jeżeli zaś przyjmujemy, że partner ma dopasować się do naszych wyobrażeń, to do niczego między nimi nie dojdzie, przynajmniej w sensie uczuciowym. Otwieranie się na miłość to otwieranie się na nowość…”
„Miłość to otwieranie się na rzeczywistość”
To tyle fragmentów z książki Jorge Bucaya „Kochać z otwartymi oczami”
Synchroniczność? Jednoczesność? Skrzyżowanie energii? Miłość?
Czy kochacie kogoś tak, że akceptujecie go, takim jak jest? Rozwijacie się przy nim? Codziennie jesteście zainteresowani, co powie, co zobaczył, jak mu poszło w pracy, gdzie był i macie ochotę tej osobie, jako pierwszej opowiedzieć co dziś się zdarzyło?
