Jakieś 15 lat temu kiedy trafiłam w wyniku swoich życiowych perypetii, na psychoterapię usłyszałam zdanie, które potem wielokrotnie rezonowało we mnie i okazywało się być prawda prawdziwą. „Warto, abyś była przygotowana, że w trakcie terapii ludzie zaczną się od ciebie odwracać i zaczną znikać z twojego pola widzenia. Bardzo powoli. W pewnym momencie zostaniesz sama. Bo już nie będziesz przystawać do dotychczasowych wzorców. Masz szansę wybrać siebie prawdziwą i to jak chcesz, aby twoje życie wyglądało. Dobra wiadomość jest taka, że zaczną się pojawiać nowi ludzie, dla których będziesz ważna, którzy naprawdę będą cię lubić i akceptować taką, jaka jesteś”.
Od tego czasu w moim życiu zaistniało wiele zmian. Odnalazłam w dużej mierze siebie prawdziwą. Ci, co mnie „nie lubili” odeszli i pojawili się tacy, dla których mój sposób życia myślenia, bycia, przetwarzania rzeczywistości było dobry, wartościowy, ciekawy, inspirujący i motywujący. Na dziś mam wkoło ludzi, którzy mnie „lubią”.
Książka Ichiro Kishimi i Fumitake Koga jest właśnie o tym. O wyborze swojej drogi życiowej. I że nie każdemu musi to pasować. O tym, że możemy i mamy prawo wybrać swój styl życia. A wszystko to przez pryzmat psychologii Alfreda Adlera, o której mówi się może mniej niż o Jungu czy Freudzie.
„Psychologia Adlera to psychologia odwagi. Winą za twoje nieszczęście nie można obarczać przeszłości albo otoczenia. I nie chodzi też o to, że brakuje ci umiejętności. Po prostu brak ci odwagi. Można powiedzieć, że nie starcza ci odwagi do bycia szczęśliwym”.
Tak sobie myślę, że wielokrotnie robiąc z ludźmi ich Mapy Marzeń, nakłaniam do bycia „nielubianym”. Do wybierania siebie, Do zdrowego egoizmu. Do własnej sprawczości, Wzięcia swoich marzeń i celów we własne ręce i zarządzanie nimi. Do zignorowania zdania innych i myślenia najpierw co jest ważne dla mnie samego. Do stworzenia obrazu własnych potrzeb i wartości. Oczywiście zawsze na dany moment życiowy możliwości i gotowość.