Praca z zeszytem Mapowym to proces. Proces poznawania siebie, dochodzenia do swojego wnętrza, odnajdywania siebie i w sobie kawałków, o których nie pamiętacie, że macie. To oglądanie siebie w lustrze i rozbieranie się czasem do naga. Przyglądanie się sobie z uważności, cierpliwością i powoli. Zastanowienie się nad sobą. Danie sobie czasu i uwagi. Ta wielość pytań w Zeszycie ma za zadanie uruchomić różne komórki w waszym ciele, głowie, sercu i mózgu. Tak to zostało pomyślane. Robienie Mapy Marzeń

Im jestem starsza, tym bardziej doceniam co mam, co osiągnęłam, co sprawia, że mi dobrze, bezpiecznie, wygodnie i komfortowo w życiu. Dla każdego to oczywiście będzie znaczyło co innego. Jest wielość ćwiczeń na dziękowanie światu za to, co mamy. Po to właśnie, aby to sobie uświadomić. Jakiś czas temu wprowadziłam na Mapę Marzeń kategorię „dziękuje za…”. Jest też w zeszycie mapowym jako osobna tabelka w każdym sektorze.

Sporo Zeszytów Mapowych trafiło już do waszych rąk i serc. Część z Was pyta i co dalej? No właśnie co dalej? Jaki jest koncept robienia Mapy Marzeń w Zeszycie. Jak się do tego zabrać i co robić, jak robić i w ogóle, o co chodzi? Więc po kolei. Mapa Marzeń w Zeszycie to nowy koncept robienia Mapy Marzeń. To wciąż w jakiś sposób graficzna forma Mapy tyle, że bardziej pisana niż obrazowa.

Od czego zacząć robienie Mapy Marzeń? Zwykle na takie pytanie odpowiadam, że od tego czego chcesz.  Co ci najbliższe, najłatwiejsze, najpilniejsze, najważniejsze na dziś. Cześć z Was ma określone priorytety na dany moment w swoim życiu i od tego zaczyna. Ale cześć patrzy na Mapę i widzę zagubienie. Moim głównym celem w pracy mentora czy konsultanta jest ułatwiać ludziom życie, poddawać pomysły, inspirować, trochę czasem podawać na tacy rozwiązania. To trochę inna

Pytanie o to czym jest Mapa Marzeń, wcale nie jest takie proste. Bo dla każdego z nas będzie czymś innym na końcu. Każdy z nas rozpoczynając proces robienia własnej Mapy, odnajduje inne rzeczy. Często bardzo zaskakujące. W zasadzie mogę powiedzieć, patrząc na setki Map zrobionych z Wami, że zwykle bardzo zaskakujące. Nawet jak całkiem dobrze siebie znacie. Mapa Marzeń bez względu na jej formę – czy to będzie kolorowa,

Mapa Marzeń, którą prezentuję od wielu lat, o której piszę i opowiadam oraz robię wykłady i szkolenia oparta jest na siatce bagua i 9 polach tej siatki. Siatkę bagua wymyślili Chińczycy i jest to podstawa planowania w Feng Shui. Przez lata moich spotkań z Wami wielokrotnie zadawano mi na różny sposób te same pytania. Dlaczego w jednym polu – zielonym – jest rodzina i zdrowie. Dlaczego w polu białym są razem dzieci i hobby oraz pasje. I wreszcie,

Takiego pierwszego komentarza się nie spodziewałam. I to od dwóch osób nawet. Oprócz dziesiątek komentarzy, że Zeszyt Mapowy jest piękny, miękki, gładki, gęsty, dobre pytania, super rysunki i generalnie extra jest i że w końcu można zrobić mapę w innym wymiarze. O tym co robić z tym Zeszytem będę pisać przez kolejne dni, ale postanowiłam najpierw odnieść się do „strachu” wypełniania go. Powiem Wam, że  rozumiem i czuję to bardzo dobrze. O ile w książkach

Szewc bez butów chodzi. I to przysłowie idealnie oddaje mój ostatni czas vs moja Mapa. Ostatnie trzy miesiące to było 500% normy. Codziennie. Wieczorem padałam bez sił i mózgu, a rano od nowa. Zwykle mam 200 albo 300 %  : ) I temu daję rade bo tak lubię : ) Fakt, podołałam tylko tak długo się nie da rady i jest bez sensu. Bo operacja się udała tylko pacjent nie przeżył. A nie o to chodzi. Dlaczego szewc bez butów?

Przychodzi w życiu czas na pewne decyzje. Jeżeli nie zostaną podjęte, to pociąg życia odjedzie i kolejna okazja na zrobienie czegoś, być może ważnego, jedynego w swoim rodzaju – już się nie powtórzy. Co prawda przyjedzie inny pociąg – bo zawsze jakiś przyjeżdża – jednak w rozkładzie jazdy życia coraz mniej będzie takich, które zawiozą nas tam, gdzie chcemy i dadzą możliwość ważnych dla nas

Mam takie doświadczenie ze sobą i z różnymi osobami, głównie z kobietami, że w głowie, ciele i postrzeganiu siebie, mamy zdecydowanie mniej lat niż faktycznie wynika to z kalendarza. Że czujemy się na mniej lat niż mamy. To dobrze, bo to mechanizm napędzający. Według daty urodzenia, a więc kalendarza, mam czterdzieści osiem lat, ale moja świadomość i poczucie wieku oscyluje ciągle gdzieś w okolicach trzydziestu pięciu. Pamiętam taką sytuację, a miałam wtedy trzydzieści

Zmysł dotyku jest podobno najważniejszy. Tak mówi i pisze wielu mądrych ludzi od wieków. Dotyk stymuluje nasze funkcje życiowe, rozwój, intelekt. Dotyk leczy i komunikuje. Bez dotyku umieramy w jakiś sposób, umiera nasze ciało i dusza. Naukowcy i psychologowie spierają się ile przytuleń i dotknięć różnego rodzaju nam potrzeba dziennie, aby żyć w dobrostanie i rozwijać się harmonijnie. Na jaką ich liczbę, by nie popatrzeć, to potrzebujemy dużo. To wszystko i w większości